Leeftijdsgebonden maculadegeneratie of LMD is een degeneratieve ziekte die meer dan 250.000 Belgen treft. Het is de meest voorkomende oorzaak van gezichtsverlies bij 50-plussers. LMD tast de macula, het centrale deel van het netvlies, aan en veroorzaakt daardoor een geleidelijk verlies van het centrale zicht. Het perifere of laterale zicht blijft meestal intact.
Er bestaan 2 soorten LMD: droge LMD en natte LMD
Droge LMD komt het vaakst voor en vertegenwoordigt 90% van de gevallen van LMD. Het wordt gekenmerkt door een verdunning van de macula. Dit heeft een langzame achteruitgang van het gezichtsvermogen en het verschijnen van vlekken als gevolg. Dit kan meerdere jaren lang evolueren, soms tot het centrale zicht volledig verdwenen is.
Natte LMD is zeldzamer en wordt gekenmerkt door een wildgroei van abnormale bloedvaten onder macula. Deze bloedvaten zijn van slechte kwaliteit en kunnen bloed en vocht lekken, waardoor de macula omhoog komt. Bij natte LMD verloopt het gezichtsverlies sneller dan bij droge LMD.